DOELSTELLING

Basiskamp van Denali (Mount-McKinley in Alaska) wordt met haar 2194 meter hoge ligging ook wel de hoogste camping van de wereld genoemd. Misschien is het dat niet, maar door de grote diversiteit aan amateur-klimmers die deze berg willen beklimmen, wordt toch gesproken van de hoogste camping. wij willen over deze 'camping' een documentaire gaan maken. Wie zijn deze mensen, en waarom willen zij naar boven?

Een groot aantal van hun, zien het bereiken van de top van Mount-McKinley als het hoogtepunt van hun leven. Een leven dat op menselijk en carrière gebied niet geslaagd is. Om enigszins het gevoel te krijgen om toch iets bereikt te hebben, willen deze mensen (vooral burgers van de USA) de top van deze berg bereiken. Een symbolische top die hun leven dat beetje waardigheid en zin geeft. Het blijft voor deze klimmers een riskante onderneming, want een makkelijk te beklimmen berg is het zeker niet, en ieder jaar zijn er dan ook weer doden te betreuren.

Het plan is om op de plaats van het basiskamp zelf, te onderzoeken en ontdekken wat de motivatie en achtergrond is van deze mensen. Hoe voelen ze zich als ze het gehaald hebben of hoe voelen ze zich als ze gefaald hebben in het bereiken van de top van Denali.

dinsdag 15 december 2009

Over Denali

De berg die de naam draagt van de 25ste president van de VS (een benaming die meestal bits wordt genegeerd door bergbeklimmers en vervangen door 'Denali', de Athabaskische naam van de berg) is zo enorm dat hij de verbeelding tart. Mount McKinley is één van de grootste bergen van de wereld en beslaat 310 vierkante kilometer van het aardoppervlak. Hij heeft een hoogte van 6194 meter.

De top is als eerste bereikt door Hudson Stuck in 1913. Daarna hebben meer dan 5000 mensen in zijn voetsporen getreden. Er leiden momenteel meer dan 20 routes naar de top. De meest populaire route blijft echter die over de westflank. Voor het eerst gevolgd door Bradford Washburn in 1951. Zeg maar dat 9 op de 10 klimmers deze route volgt over de 'Butt' (van 'west buttress'), zoals hij liefdevol wordt genoemd. Tijdens het hoogseizoen in mei en juni kruipen de mensen als mieren omhoog langs de westflank.

Een klimmer gaat drie weken van uitzonderlijke gruwelen en ongewone ontberingen tegemoet, op de berg kan het echt spoken en de temperatuur kan gedurende de klim op grotere hoogte dalen tot -40 graden Celsius. Dit alles laat hij of zij zich niet welgevallen omwille van één of andere natuurervaring, maar omdat hij of zij erop gebrand is de hoogste piek van Noord-Amerika te bereiken. Door zich met anderen te verenigen op de westflank (de gemakkelijkste route omhoog) denkt hij de meeste kans van slagen te hebben.

Toch komt Mount McKinley de meeste jaren als overwinnaar uit de strijd. Zeg maar in ongeveer de helft van de pogingen, en in sommige jaren nog vaker. Op de berg zijn dan ook alleen getrainde klimmers te vinden, die de rukwinden en de bittere kou moeten doorstaan. Maar onder die getrainde mensen zitten dus de goedbedoelde amateurs waar deze documentaire over moet gaan. Groepen klimmers die hun expeditie namen geven als 'The Walking Heads', 'Fat Rod', 'Dick Danger and the Throbbing Members'. Ook vind je er elk jaar wel een pasgetrouwd stel die de beklimming van Mount McKinley als een ultieme bezegeling van hun huwelijk zien. Op Mount McKinley zijn dus altijd een variëteit aan mensen te vinden, en dat is wat deze berg, en het basiskamp op de gletsjer Kahiltna zo interessant maakt.


(bron en inspiratie: 'Dromen van de Eiger' door 'Jon Krakauer')

Geen opmerkingen:

Een reactie posten